رواسازی و اعتباریابی مقیاس ارزش‌ذهنی تکلیف در دانشجویان

مطالعه حاضر با هدف بررسی شاخص ­های روان‌سنجی مقیاس 14 گویه­ای مقیاس ارزش­ ذهنی تکلیف(TSV؛ وو و فان، 2016) در جامعه دانشجویی ایرانی انجام شد.شرکت­کنندگان 260 نفر از دانشجویان دانشگاه­های دولتی شهرستان دامغان بودند که به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. شرکت­کنندگان در یک جلسه منفرد و به‌صورت اجرای کلاسی و با چیدمان یکسان ابزارها به ترتیب به مقیاس­های ارزش­ ذهنی تکلیف، رفتارهای پیشرفت و خودکارآمدی پاسخ دادند. به‌منظور بررسی روایی سازه مقیاس TSV از تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی استفاده شد. نتایج تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد مقیاس TSV از دو خرده مقیاس ارزش کاربردی- دستیابی و ارزش درونی تشکیل شده است. نتایج تحلیل عاملی تأییدی با مقایسه مدل­های رقیب تک عاملی، دوعاملی و چهار عاملی نشان داد که ساختار دوعاملی مقیاس برازش قابل‌قبول‌تری با داده­ها دارد و کلیه شاخص­های برازندگی نیز برازش مدل را تأیید کردند. همچنین، همسانی درونی خرده مقیاس­ های TSV با استفاده از روش آلفای کرونباخ مناسب بودند. به‌منظور برآورد روایی ملاکی و همگرا ضرایب همبستگی خرده مقیاس­های ارزش ذهنی تکلیف (TSV) با خرده مقیاس­های تلاش و پشتکار از مقیاس رفتارهای پیشرفت (وو و فان، 2016) و خودکارآمدی تحصیلی (پینتریچ و دی گروت،1990) در سطح 01/0 معنی­دار بودند. درمجموع نتایج مطالعه حاضر شواهدی را برای روایی و اعتبار TSV به‌مثابه ابزار جهت بررسی ارزش­­ ذهنی تکلیف در بین دانشجویان ایرانی فراهم کرد و می­تواند مورد استفاده پژوهشگران قرار گیرد.